Wspaniała książka! Autor bardzo umiejętnie prezentuje Czytelnikowi postać Ks. Prof. Józefa Tischnera poprzez anegdoty z Jego życia. Przytacza szereg powiedzeń, opowieści o ukochanych góralach oraz żartów, które Ksiądz wypowiadał tak bardzo adekwatnie do okoliczności (sytuacji), w których się znajdował. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, często można się pośmiać :-) Wspaniały sposób na przedstawienie Człowieka Wiary. Serdecznie polecam!!! Najbardziej znany góralski dowcip opowiadany przez Tischnera ma za bohatera nieśmiertelnego Franka Gąsienicę. ┬Po mnie nic nie zostanie, oprócz tych paru dowcipów - tym raduję się oczywiście - które Franek Gąsienica wymyśla, a ja, jak ten magiel, powtarzam├, mówił Tischner podczas jednego z wykładów. Otóż w czasie powodzi w Łopusznej chłopi stali przy moście na Dunajcu i obserwowali, co się dzieje. Przedmiot refleksji był zawsze ten sam: czy woda zabierze most, czy nie zabierze. Ale tym razem chłopów coś zaintrygowało: unoszący się na wodzie góralski kapelusz. Patrzą - stanął na prądzie. Za chwilę - pod prąd. Zaś stanął - i z prądem. ┬Coz to? Cud?├, pyta jeden. ┬E nie, to Franek Gąsienica. Pedzioł, że ma w dupie powódź i orze├. Dowcip ten - góralska wersja wezwania: ┬Róbmy swoje!├ - zrobił zrozumiałą karierę w latach stanu wojennego. Przy różnych okazjach Tischner powtarzał, że nie ma czasów tak złych, żeby nie można było uprawiać nauki, a w szczególności - oswajać świata myśleniem. (fragment) ┬Czasami się śmieję, że najpierw jestem człowiekiem, potem filozofem, potem długo, długo nic, a dopiero potem księdzem├ - mawiał o sobie Józef Tischner. Nowa książka Wojciecha Bonowicza przedstawia wybitnego myśliciela, duszpasterza i publicystę przede wszystkim jako ┬Józka z Łopusznej├, który zjednywał sobie wszystkich ogromnym poczuciem humoru i dystansem do samego siebie. Z połączenia krótkich obrazów powstał barwny portret Tischnera, człowieka nietuzinkowego, wnoszącego ożywczy ferment do polskiego życia intelektualnego i publicznego.